2. kısıma dönmek için tıklayınız
5. Gün - Yılbaşı
Sabah oteldeki kahvaltıyı atlayıp köşedeki barda sandviç, espresso vb. tatlarla yöneliyoruz. Kişi başı 4-5 € gibi bir fiyatla bir sandviç bir espresso götürebilirsiniz.
Ardından taksiyle 8 € tutan Floransa'nın tepesindeki Piazzale Michelangelo'ya gidiyoruz. Burada da Academia'da orijinali sergilenen Davud heykellerinden birinin kopyası var. Bütün Floransa'yı ayaklarınızın altına seren çok çarpıcı bir manzarası var.
Etrafta fotoğraf çektirirken bir anda "Polizia!" seslerini duyduk. İlk defa İtalya'nın ünlü hırsızlarını görmüş olduk böylece. Yankesici İtalyanların biz İstanbul görmüş Türkler için ekstra bir numarası yok, biz zaten kendimizi kollamaya alışmışız. Ancak bir turist yankesilmiş bir şekilde bağırırken yankesici de Piazzale Michelangelo'nun altındaki kestirme patikaya girerek kayıplara karıştı işte. Siz de ne olursa olsun cüzdan vb eşyalarınızı iç ceplerinize koyup foto makinesi ve benzeri aparatlarınızı boynunuza asmayı unutmayın.
Piazzale Michelangelo'nun arkasında yine tüm Floransa'yı ayaklarınızın altına seren manzarasıyla San Miniato al Monte kilisesi bulunuyor.
Buraya doğru yürüdüğümüzde merdivenlerin altında "uyuşturucu ile mücadele" fonundan gençlerle karşılaştık. Klasik olarak İstanbul'dan geldiğimizi öğrenince "Galatasaray. Drogba Sneijder." mevzusu dönüverdi. Bizimle konuşan çocuk Napoli taraftarıymış. Cavani'nin gitmesine üzülmüş doğal olarak. 10'ar euroluk bağışta bulunduk.
Kilisenin içi gayet hoş, yalnız içeride özel aydınlatmalar için otomata para atılması böyle spiritüel bir yer için ucuz kaçmış diyebilirim.
Yine de görülmesi gereken bir kilise. Özellikle hemen önündeki manzarasıyla.
Buradan demin hırsızın kaçtığı yöndeki patikaya yönelip kalabalık gruplar halinde geçtikten sonra kanal boyundan yürüyüp o gün erken kapatacak olan Mercato Centrale'de eşe dosta ve kendimize alacağımız öteberi için yola koyulduk. Bir yandan da Nerbone'de sandviç götürmek vardı aklımızda.
Ancak Mercato Centrale açık olmasına rağmen dükkanlar yarı yarıya kapalıydı ve ne yazık ki Nerbone de bunlardan biriydi... O an o güzelim sandviçi tadamadığımız için yıkıldık. Umarım siz gider bizim yerimize denersiniz...
Makarna, baharat, şarap, jambon vb. şeyler alıp dönüşte bir mağazadan Bengi'ye bluz bana da çanta aldıktan sonra otelimizin oradaki bir marketten panforte, peynirler vs. yüklenip yılbaşı gecesi dinç olabilmek adına klasik akşam üstü uykusuna çekildik.
Yılbaşı yemeği programımızı, bir mekana tıkılı kalıp, yılbaşı galası gibi bir programla mahvetmek istemediğimizden güzel bir yerde akşam yemeği yiyip ardından meydanlara akmayı uygun bulmuştuk. Yeniden Osteria Vecchio Vicolo'da yemek yiyelim dedik ama onlar özel program yapmışlar. Oldukça pahalı olduğunu görünce kanal kıyısına paralel olarak batıya doğru yürüdük.
Bu esnada yerin altında çok hoş bir osteria olan "Antica Osteria Rosso 1"'e denk geldik. İçerisi kırmızı ağırlıklı olarak süslenmiş ancak ek bir program yok.
Yılbaşına özel deniz ürünlü bir menü yapmışlar ama klasik menülerinden de istediğiniz şeyleri yiyebiliyorsunuz. Burası açıkçası bir aile işletmesi. Anne kasada gözüküyor ama hemen her yerde. Kızlar ve oğlan garson, baba bir yardımcıyla mutfakta. Çok da güzel yemek yapıyorlar açıkçası.
Restoranın tam ortasında şarküteri ürünlerinin durduğu bir alan var. Şarküteri tabaklarından birini seçince ailenin büyük oğlu gidip tabağımızı hazırlıyor. 1 litre şarapla birlikte oldukça güzel gidiyor...
Hemen yanımızdaki masaya yaş ortalaması 70 olan bir İtalyan anneler grubu oturunca da seçimimizin isabetli olduğunu o anda anlamış olduk.
Aperatiflerin ardından ben bu yolculukta yiyemediğim ama daima hastası olduğum cacio e peppe söylüyorum.
Bu spagettinin karabiber ve pecorino peyniriyle pişirildiği nefis bir makarna. Ben de evde pecorino'ya en yakın tat olan İzmir tulumuyla yapıyorum ama bizimkisi çok daha ağır kaçıyor tabii. Tarif isteyenler mail atabilir ;)
Bengi nefis bir deniz ürünlü risotto söylüyor.
Benim altın vuruş olarak söylediğim kırmızı şarapla soslanıp güveçte pişirilmiş et ise tek kelimeyle delirticiydi.
Tam altına etin suyu ve şarabın suyunu çeksin diye ekmek yerleştirmişler, üzerine de eti basmışlar ama et o kadar yumuşak ki çatalda dağılıyor neredeyse... Üfleye üfleye bayıla bayıla yedim. Bu geleneksel Floransa et yemeğinin yanında bir çeşit fasulye geliyor ama sirkelenip soğanlanmadığı için bana tatsız tuzsuz geldi (:
Yolculuğun üzerinden biraz geçtiği için burada tatlı söyledik mi hatırlayamıyorum. Aslında mutlaka söylemiş olmam lazım ama o kadar tıka basa doymuştum ki belki de söylememişimdir (:
Bizimle birlikte tıka basa dolu olan bu ufak restoranda ciddi bir havalandırma sorunu olduğunu söylemem lazım. Özellikle yaz aylarında gidiyorsanız dışardaki kısımda oturmanız daha mantıklı olabilir. Kışın ise özel günlerde kalabalık olacağı için sıkıntı yaşayabilirsiniz. Benden uyarması.
Saatler gece yarısına yaklaşınca klasik müzik konseri olacağını duyduğumuz Piazza del Signora'ya doğru uzanıyoruz. Sokaklar oldukça kalabalıklaşmış vaziyette. Hemen her meydanda farklı konseptte müzikler var. Tren istasyonunun bulunduğu meydanda ana kutlama ve pop konserleri, başka bir meydanda dj - club, bir başkasında jazz - funk; hemen her isteğe göre müzik var.
Ben sodayı basıp mideyi rahatlatırken Bengi de biraları çakmaya devam ediyor. 12'ye doğru konser başlıyor ama ses sistemi oldukça yetersiz kalıyor. Meydanın arkasına dek ulaşmıyor müzik. Bir de Dört Mevsim'den kısımlarla hareketli başlayan yılbaşı konseri oldukça durağan eserlerle devam edince 12'ye doğru havai fişek kutlamalarının gerçekleşeceğini düşündüğümüz Ponte Vecchio'ya doğru yürüyoruz.
Bu esnada hemen her İtalyan ya kız kaçıran ya da ses bombası patlatıyor. 5 dakikada bir patlayan ses bombalarından önce ürksek de sonra alışıyoruz.
Ponte Vecchio'da ciddi bir kalabalık toplanmış vaziyette. 10 dakika kala geldiğimiz köprüde bu süre zarfında etraftakilerle samimi oluyoruz.
12'de şampanyalar patlıyor, ses bombaları patlıyor köprüde. "Auguri!" diye bağırıyor tüm İtalyanlar. Meğer "kutlu olsun" anlamına gelen bir sevinç, kutlama nidasıymış. Biz de o an ne demek olduğunu anlamasak da neyi anlatmak istediğini çözdüğümüzden "auguri" diyerek içkilerimizi tokuşturuyoruz.
Tek tük havai fişekler atılıyor, oysa ki Floransa hele Ponte Vecchio'dan bakınca havai fişek gösterisine çok müsait bir yer. Piazzale Michelangelo ya da burası bir havai fişek gösterisinde nefis manzaraya sahip olur aslında ama bu açıdan hayal kırıklığına uğruyoruz.
Bir iki saat daha sokaklarda ve meydanlarda dolaştıktan sonra İtalyanların zıvanadan çıkmasıyla odaya dönüyoruz. Zira devamlı ses bombası ve şişe patlatmaca hali var. Devlet havai fişek atmayınca tüm İtalyanlar kendi fişeğini, ses bombasını kendi almış, kendi patlatıyor anlaşılan.
6. Gün - Geri Dönüş
Kahvaltıdan sonra otelden ayrılıp tren garına doğru yola çıkıyoruz. Akşam uçağa binene dek Bologna'yı da az çok görmek niyetimiz.
Geliş yöntemimizle aynı şekilde dönüşümüzü gerçekletiriyoruz. Prato aktarmalı vardığımız Bologna'da önce bavullarımızı en geç akşam 9'da kapanan emanete bırakıp şehre atıyoruz kendimizi. Yılbaşı ertesi hemen hemen tüm dükkanların kapalı olduğunu üzüntüyle görüyoruz.
Oysa sokaklar insan dolu. Zira turist ve tatil olduğu için Bolognalılarla dolu sokaklar. Piazza Maggiore'ye doğru yürüyüp ünlü Neptün heykelini, 1000 yıl evvel yapılmış İki Kule'yi ve Palazzo d'Accursio'yu görüyoruz.
Küçük bir yer pazarı şekercisinden dev hindistan cevizli çikolata alıyorum. 300 gramlık bir Bounty gibi düşünün. Tamamını yiyemiyor, yarısını saklıyorum. Birkaç meydan daha gezdikten sonra öğlen saatlerinin gelmesiyle yemek yemek istiyoruz ama hemen her yer kapalı; kapalı olmayan yerlerde de yer yok. İşin fenası tuvaletimiz de gelmiş durumda ben şahsen altıma işemek üzereyim.
McDonalds'a girelim işeyelim diyorum ama tıka basa dolu olan McDonalds'ın tuvaleti görevlilerce bekleniyor, alışberiş yapmayan giremiyor. Benim sırf işemek adına alışveriş yapasım var ama sipariş sırası beklenecek gibi değil.
Sonunda oldukça lüks bir pastanesinin tuvaletine atıyoruz kendimizi ama orada da her iki katında da ciddi bir sıra var. Dakikalar sonra "taşmış" tuvalette ihtiyaç gideriyoruz.
Hiçbir restoranı açık bulamayınca, açık olan nadir yerlerden biri olan Clavature Clive T'de boş bir masaya oturuyoruz.
İtalya'da standartın altında yemek yemek için gerçekten çok uğraşmanız veya çok şanssız olmanız lazım. Sanırım biz ikisine de sahiptik ki buraya girdik.
Tuhaf dekorasyonu bir yana, bolonez makarnaya adını veren Bologna şehrinde Bengi'nin tercih ettiği spagetti bolognese gerçekten çok kötüydü. Makarna cansız bir şekilde öldürülmüş yerde yatıyor desem isabet olur. Bolonez sos deseniz kurumuş kan gibi tabağa saçılmış. Bu resmen bu canım yemeğin öldürülüşü, cinayetiydi! Yanında söylediğimiz ızgara sebze 4 parça kabaktan ibaretti ve gerçekten kötü pişirilmişlerdi.
Benim antrikotum görece daha iyiydi ancak bir de bu kadar kötü yemeğe pahalı ev şarabıyla beraber 40 küsür euro verince gerçekten canımız sıkıldı.
Yarı aç kalktık sofradan ve öğlen geçerken de hep tıka basa dolu olduğunu gördüğümüz dilim pizzacı (taglio) Pizzeria Due Torri'ye girdik. Bu tam İki Kule'nin arkasında yer alan bir pizzacı.
Keşke daha önce girip yeseydik! Sürekli sirkülasyonda olduğu için sıcacık dev pizza dillmleri, margaritası 1,5 €; üzeri malzemeliler 2 €.
Ben patlıcanlı bir pizza dilimi aldım; Bengi de etli domatesli... İkisi de o kadar nefisti ki doymamış olmayı samimi bir şekilde diledik. Hatta shuttle'a daha var mutlaka acıkırız burada yiyelim diye tasarladık. Bologna'ya gelen herkesin burada bir dilim pizza yemesini şiddetle öneririm!
Pizzayı yiyip meydana geldiğimizde meydandaki dev binalara yansıtılan çeşitli kabarcıklar olduğunu gördük. Bu kabarcıkların meydanda yerdeki bir mekanizmayla ilintili olduğunu ima eden bir düzenek kurulmuştu. Üstüne çıkıp tepindik ama bir şey olmadı.
Baby TV tarzı müziğiyle beraber takıldık bir süre orada ama o kadar saçma geldi ki beynimizi kaybetmeye endişe duyduğumuzdan oradan ayrılıp bir başka ciddi lezzet noktası olan Venchi'ye uğradık.
http://www.venchi.com/us/corporate/store/nome-negozio/
Venchi İtalya'da sıklıkla karşılaşacağınız köklü bir çikolata üreticisi. Kendilerine ait dükkana girip "Torta Millevoglie" adlı şaheseri tattığımızda adeta kendimizden geçtik.
Bu derince bir bardağın dibine çikolatalı browni döşenen, üzeri koyu ve oldukça kıvamlı bir sıcak çikolatayla doldurulan, en tepeye de krema boca edilen tam bir orgazmik yiyecek!
Aslında burada da yapılır bu neden kimse akıl etmiyor anlamış değilim! Tek kelimeyle nefis ve mutlaka denenmeli!
Bu acaip şeyden sonra meydanda bir yere oturup bir şeyler içtik. Akşamüzeri genelde İtalya'da içki alınan yerlerde açık büfeler kuruluyor. Bu açık büfelerden ücretsiz yararlanıp içkinizin yanına kanepe meyve gibi yiyecekler koyabiliyorsunuz.
Bir süre de burada geçirdikten sonra bavul teslim alma saatimizin de yaklaşmasıyla tren istasyonuna dönüp oradan havalimanının yolunu tutuyoruz. Bengi'nin Bologna'dan pek hoşlanmadığını da şehri arkamızda bırakırken belirteyim. Bence bunda hemen her dükkanın kapalı olmasının da etkisi vardı, ayrı.
Bagajımızı teslim aldıktan sonra shuttle'la yarım saatlik bir yolculuktan sonra Bologna'nın terkedilmiş hissini kusursuz şekilde yansıtan havalimanına vardık. Birkaç saatlik bekleyiş sonrası asla sıraya girmeyi beceremeyen ve 20 kiloluk hakkına 45 kilo sığdırmaya çalışan canım vatadandaşlarımız ve İtalyan polisinin "önce Türkler girecek onların uçağı önce kalkıyor" uyarılarına rağmen asla tınmayan Faslı kardeşlerimizin umursamazlığıyla birlikte hemen hiçbir için doğru yürümediği Bologna havalimanından ayrılıyoruz.
Şunu belirtmek lazım;
Her İtalya seyahati yemeği, kültürü, atmosferiyle çok farklı ve güzel geçiyor. Bu sebeple Yunanistan ile birlikte en favori destinasyonlarımdan birinin İtalya olduğunu söyleyebilirim... Bir de adam gibi gece hayatı olsa ;)
YAPIN
- Floransa'da mutlaka Uffizi Galerisi'ni ve aynı meydandaki Palazzo Vecchio'yu ziyaret edin, bir başka güne ise Academia'yı ve Palazzo Pitti'yi sıkıştırın. Özellikle Academia'daki Davud heykeli gerçekten büyüleyici.
- Ponte Vecchio'ya uğrayıp Arno nehrini uzun uzun izleyin.
- Deri düşkünüyseniz envai çeşit deri üründen bir tanesini satın alın.
- Yemek düşkünüyseniz kapalı gıda pazarı Mercato Centrale'ye mutlaka uğrayın.
- Floransa bifteğinin ve başta işkembe (l'ampredotto) olmak üzere sakatatların tadına bakın.
- Piazzale Michelangelo'ya çıkıp şehre bir de tepeden bakın.
- Günübirlik olarak Siena, Pisa, yazın Livorno, Terre Cenque, Lucca gibi yakın mesafeli güzel yerlere uğramaya çalışın.
- Siena'da mutlaka ama mutlaka La Taverna di San Giuseppe'de yemek yiyip; ardından Panorama del Facciatone'de fotoğraf çektirin.
- Siena Katedrali'ni gezin!
- Bologna'da Venchi'de tatlıyı İki Kule'de pizzayı kaçırmayın!
DUYDUK / GÖRDÜK YAP(A)MADIK
- Floransa'nın belki de bir numaralı görülmesi gereken yeri Duomo'yu gezemedik. (Çaktırmayın bazen bir daha tekrar gelelim diye böyle şeyler yapıyoruz ;)
- Pisa'ya trenle mini bir gezi gerçekleştiremedik. Zaman yetmedi.
- Mercato Centrale'deki Nerbone'de o canım sandviçleri hüpletemedik.
- Floransa'da irili ufaklı pek çok güzel müzeyi gezemedik.
Yazının tamamına erişmek için tıklayınız
